zondag 29 mei 2016

Zeven dagen lang (285)

23 t/m 29 mei

MAANDAG Naughty
De documentaire Football Fight Club (RTL7) is echt verschrikkelijk slecht. 'De jongens van Bury zijn nerveus want vandaag ontmoeten ze hun rivalen van York City' - dat niveau. Bury v York? In what universe?
De ware aartsrivaal van Bury is trouwens Bolton Wanderers, en die derby staat volgend seizoen na 17 jaar weer op het competitieprogramma!

DINSDAG Muziek
Brothers Four, 'Greenfields' (1960)

WOENSDAG De bravoure van de brallende brulaap
'Abou Jahjah spreekt, zoals de Indianen ooit de Bleekgezichten verweten, met een dubbele tong. In zijn columns in de krant De Standaard presenteert hij zich als een genuanceerd mens en bruggenbouwer, maar op sociale media manifesteert zich een hele ander mens: simplistisch, leugenachtig, tendentieus, kwetsend, polariserend en opruiend, maar bovenal manipulerend. Hij lokt de aanval uit en wentelt zich dan in de slachtofferpositie. Reageert iemand even bot als hij, dan zegt hij fijntjes dat hij zich niet tot zo'n niveau verlaagt. Graag demoniseert hij politieke tegenstanders. Zijn favoriete tactiek is de tegenstander kalt te stellen door hem te beschuldigen van racisme. Net als de landmijn en de bermbom is de beschuldiging van racisme het wapen van de lafaard die in een politiek discours in het nauw gedreven wordt en wiens munitie opraakt. De onterechte beschuldiging van racisme als politiek correcte pepperspray is even primitief en doortrapt als iemand beschuldigen van hekserij. Falsifiëren is logischerwijs onmogelijk.'
Vlammend stuk van Teun Voeten op Bruzz over de Beierse bierkelderpraktijken van Abou Jahjah

DONDERDAG Zit niet te dromen, jongen
Vijfde column voor Staantribune online: 'Claudio Ranieri bezoekt zijn moeder'.

VRIJDAG Gotspe
Ophef over inspectieteams die supermarkten controleren op producten uit Israël. Het trieste van die DocP-mensen is dat ze er zelf alles aan lijken te doen om de publieke opinie tegen zich in het harnas te jagen. Ik snap best dat je wilt protesteren tegen de nederzettingenpolitiek van Israëlische fundamentalisten. Dat je dat doet door producten te boycotten zou niet mijn eerste keus zijn - Palestijnen zijn het grootste slachtoffer van die boycots -, maar vooruit. Wat is er dan op tegen om gewoon onopvallend een supermarkt binnen te wandelen en te inventariseren of daar producten uit de bezette gebieden worden verkocht? Waarom moet dat zo ostentatief geüniformeerd en met grote borden voor de ingang? Is het historisch besef bij die lui echt zo bedroevend laag dat ze de onvermijdelijke 'Koopt niet bij Joden'-associatie die dat oproept niet zien?

ZATERDAG Separatisme
De voor Nederlanders niet te bevatten stakingsfetisj van de Belgen is dit keer niet alleen vanwege het extreemlinkse geweld zo schokkend, er zijn al commentatoren die waarschuwen dat de 'spiraal van radicalisering' kan leiden tot het uiteenvallen van het land, bijvoorbeeld Alain Gerlache in De Morgen: 'De geschiedenis zal ons leren of de Belgische echtscheiding, die met de splitsing van de politieke partijen begon, met die van de vakbonden zal eindigen.'

ZONDAG In duigen
Eens met Jantje Lammers bij Studio Sport: de crashes van Steven Kruijswijk vrijdag en Max Verstappen vanmiddag zijn identiek. Verraderlijke bocht naar links, foutje bij het remmen en insturen, en voor je het weet knal je tegen een sneeuwwand/vangrail en ligt de droom in duigen.

zondag 22 mei 2016

Zeven dagen lang (284)

16 t/m 22 mei

MAANDAG De paling in een emmer snot
'De Israëlkritiek van Abou Jahjah is [...] nogal dubbelzinnig. Er kiert geregeld antisemitisme doorheen. Abou Jahjah is niet dom, hij weet dat openlijke Jodenhaat onfatsoenlijk gevonden wordt, zodat hij zijn opvatting over Joden achter antizionisme verbergt.
In 2014 pleegde een teruggekeerde Syriëstrijder een aanslag in het Joods Museum in Brussel. Toen de Antwerpse burgemeester daarop Joodse instellingen extra wilde beveiligen, noemde Abou Jahjah hem een "zionistenpijper". Zo werd duidelijk dat het woord "Jood" in het vocabulaire van Abou Jahjah is vervangen door "zionist". Hij bedoelde "Jodenpijper", en niks anders.'
Prima column van Tommy Wieringa in het Algemeen Dagblad

DINSDAG Supporterofobie
De laffe burgemeesters van Breda en Tilburg besluiten geen uitsupporters toe te laten bij NAC-Willem II en Willem II-NAC.
Er is angst dat raddraaiers voor ongeregeldheden zullen zorgen.
Dat is zoiets als alle moslims de toegang tot je land willen ontzeggen omdat er een paar aan terrorisme doen.
Met als verschil dat er dan wel een storm van protest opsteekt en iedereen er schande van spreekt.

WOENSDAG You stupid bitch
Sylvana Simons gaat de politiek in omdat ze groepen die tegenover elkaar staan in de samenleving wil verbinden. 
En daarom sluit ze zich aan bij Denk, de politieke 'beweging' die allochtonen een slachtoffersyndroom aanpraat en ze opstookt om zich juist af te zetten tegen onze samenleving, en die fungeert als dependance van de fascist Erdogan die van zijn land een kopie van nazi-Duitsland aan het maken is...

DONDERDAG Muziek
Rupert Holmes, 'Escape (The Piña Colada Song)' (1979)

VRIJDAG Terrific wankerer
Boris Johnson wint poëziewedstrijd met een hekeldicht over Erdogan. Wat een koning.

ZATERDAG Loyal
Je moet er 106 jaar oud voor worden maar dan zie je eindelijk je club een grote prijs pakken: 'Hibs' oldest fan overjoyed at side's cup win'.

ZONDAG Giro
Op advies van Michael Boogerd zal ik nu niet dezelfde fout maken als vorig jaar met Tom Dumoulin, maar desalniettemin: Steven Kruijswijk schittert dit weekeinde en maakt een goede kans de Giro te winnen.

donderdag 19 mei 2016

Telstar-FC Twente

Ik hoor en lees overal dat FC Twente door de licentiecommissie van de KNVB 'gestraft' wordt met degradatie naar de Jupiler League.
  Dat moet natuurlijk zijn: 'gematst'.
  Metro kopte zelfs op de voorpagina dat de Enschedeërs naar de eerste divisie worden 'verbannen' - alsof het hier een barbaars middeleeuws vonnis betreft. 
  In werkelijkheid is het een typische uitwas van het moderne voetbal, waarbij de grote jongens dezelfde status genieten als in de financiële wereld de banken: too big to fail.
  FC Twente raakt zijn licentie kwijt, conform de reglementen, maar de commissie komt met een bizarre constructie op de proppen: de club wordt als het ware in twee fictieve entiteiten opgesplitst - het 'oude FC Twente' en het 'nieuwe FC Twente' genoemd -, waarbij de eerste de licentie kwijtraakt maar de tweede per direct die licentie kan overnemen en in de laagste profdivisie mag instromen.
  In Belgische termen krijgt Twente dus een nieuw 'stamnummer'. Daar gaan ze overigens hard op, onze Zuiderburen, op dat stamnummer. Al staat je accommodatie op instorten, al is je club nog zo ver afgegleden - als je maar een laag stamnummer hebt dan is alle leed draaglijk.
  Jaarlijks kijken we hoofdschuddend naar de Belgen en hun kluchtige gegoochel met licenties, last minute beroepszaken en promotie/degradatie op niet-sportieve gronden, en nu doet onze bond iets vergelijkbaars.
  De logica erachter is ergens ook krom. Twente wordt een te grote club geacht om helemaal te verdwijnen, maar ze zijn juist mede zo groot geworden door alle malversaties. Dus in wezen loont het om de kluit te belazeren.
  De KNVB maakt zich voorts onsterfelijk belachelijk wat betreft timing van de beslissing en qua gevolgen voor de huidige promotie/degradatieregeling. In plaats van Twente als extra, buitengewone degradant aan te merken, en bijvoorbeeld de nummer 2 van de eerste divisie, VVV, rechtstreeks te laten promoveren, krijgen de clubs die nog in volle nacompetitie zijn opeens een heel andere status. 
  Nummer 16 Willem II blijft er nu sowieso in en kan de play-off tegen NAC laten lopen, tenzij het besluit aangaande Twente in hoger beroep later alsnog wordt teruggedraaid, wat zeker niet mag worden uitgesloten, want dan zijn de Tilburgers opeens alsnog gedegradeerd.
  Intussen blinken management en supporters van FC Twente uit in misplaatste arrogantie en selectieve verontwaardiging. Ik begrijp best dat men bij Twente niet bepaald blij is, maar het lijkt wel of ze er totaal geen rekening mee hielden dat dit kon gebeuren. 
  Zo'n Onno Jacobs die pruilt dat hij 'verbijsterd, teleurgesteld en vol ongeloof is'... Dachten ze daar wederom met een boete weg te komen? Dat toont dan misschien wel aan dat het schuldbesef ook bij de beleidsbepalers van het 'nieuwe' FC Twente nog niet voldoende ingedaald is.
  En de fans bewijzen dat succes zelfs doorgaans nuchtere Tukkers hoogmoedig maakt, want ze achten zich te groot om in de Jupiler League uit te komen. Tel je zegeningen, zou ik zeggen. Of zoals Willem Vissers (de Volkskrant) het treffend verwoordde: 'Ze moeten straks naar Telstar en MVV? Ze mogen naar Telstar en MVV.'

dinsdag 10 mei 2016

Het weerwerk dat Abou Jahjah bij Pauw niet kreeg

I
De Vlaams-Libanese activist Dyab Abou Jahjah mocht gisteravond aanschuiven bij Jeroen Pauw. Aanleiding was de bijeenkomst ten burele van De Bezige Bij eerder die dag, waarbij auteurs van de uitgeverij met elkaar in gesprek gingen over de ophefmakende contractering van Abou Jahjah. Een achttal auteurs, onder wie Marcel Möring, Jolande Withuis, Leon de Winter en Jessica Durlacher, had te kennen gegeven het geen prettig idee te vinden om onder één dak uitgegeven te worden met deze twijfelachtige provocateur die altijd een zweem van antisemitisme om zich heen heeft hangen. De Bezige Bij is voortgekomen uit het verzet tijdens de Duitse Bezetting.
   Het gesprek, geïnitieerd en ingeleid door Paul Scheffer, was open en constructief, aldus Durlacher in NRC next: 'Ik ben niet van mening veranderd, maar het is fijn om te merken dat er begrip is voor elkaars gedachten. We hebben gediscussieerd over de vraag wie je wel uitgeeft en wie niet, en of schrijvers daar iets mee te maken hebben.' Vlaamse krantensites kopten dat Jahjahs Pleidooi voor radicalisering 'dan toch' gepubliceerd zou gaan worden, maar een eventueel publicatieverbod is nooit aan de orde geweest. Allard Schröder, voorzitter van de Schrijversvereniging: 'Er is nooit discussie geweest over de vraag of het boek er zou komen. Daar gaat de Schrijversvereniging niet over.'
   'De Bezige Bij blijft een verzetsuitgeverij en wijkt niet voor druk,' twitterde Abou Jahjah niettemin triomfantelijk. Bij Pauw kreeg hij geen opponent tegenover zich, en hij mocht dan ook vrijuit oreren zonder serieus weerwerk te ondervinden. Jeroen Pauw probeerde het wel, maar hij was slecht voorbereid en liet vele kansen liggen om Jahjah stevig aan de tand te voelen over zijn dubieuze handel en wandel in verleden en heden en zijn schimmige gedachtekronkels, terwijl er op bijna alles wat hij te berde bracht wel wat af te dingen was.

II
Pauw begon met het tonen van een aantal geruchtmakende uitingen van Jahjah op de sociale media. Toen de Antwerpse burgemeester De Wever na de aanslag op het Joods Museum in Brussel de beveiliging van Joodse instellingen intensiveerde, twitterde Abou Jahjah (2 juni 2014): 'Waar was je leger toen Hans van Temsche Allochtonen en kinderen in klare daglicht [sic] in Antwerpen neerknalde? #zionisten_pijper'. De 18-jarige student Van Themsche schoot in 2006 op straat vanuit een xenofoob motief een vrouw en een kind dood.
   Jahjah had geen spijt van de tweet, zei hij, alleen van de hashtag. We moesten hem ook niet beoordelen op zo'n in een opwelling geplaatste tweet, bezwoer hij, maar op zijn boeken en zijn columns in De Standaard. Nu is het waar dat er veel ongefilterde bagger op de sociale media verschijnt, maar soms heeft dat ook voordelen: socialemediaberichten bieden een inkijkje in hoe mensen werkelijk denken. Op zijn column kan Jahjah de hele week broeden, er zit nog een redacteur tussen en een goede eindredacteur, opdat het allemaal zo omzichtig mogelijk en binnen de lijntjes geformuleerd in de krant verschijnt. Zo'n hashtag toont de ware aard van de man.
   Maar de tweet zelf is ook dubieus, en dan heb ik het nog niet eens over het feit dat 'zionistenpijper' De Wever pas in 2011 burgemeester van Antwerpen werd en met die verschrikkelijke gebeurtenis in 2006 niets van doen had - hij zat toen zelfs nog niet in de gemeenteraad. Jahjah vond al dat beveiligen van Joodse instellingen maar overtrokken want er was 'geen concrete dreiging' in Antwerpen. En dat terwijl het antisemitisme onder moslims een groot probleem is en zelfs ook weer salonfähig dreigt te worden onder (linkse) intellectuelen. We leven anno 2016 met het schandaal dat Joodse scholen en andere instellingen niet meer zonder permanente beveiliging kunnen.
   Het is op dit punt wel aardig om Paul Groots onvolprezen imitatie van Abou Jahjah in Kopspijkers (25 oktober 2003) in herinnering te roepen, waarin hij de arrestatie van vijf moslims die een aanslag in voorbereiding hadden als volgt veroordeelde: 'De AIVD had überhaupt geen idee wat ze van plan waren. Ik zeg: laat ons eerst eens afwachten of ze echt een aanslag plegen en dan kunnen we alsnog ingrijpen.' Niet ongeestig, maar merk op dat de echte Abou Jahjah gisteren een vergelijkbare redenering toepaste, maar dan niet bedoeld als satire. De karikatuur is hier werkelijkheid geworden.
   Vervolgens liet Jeroen Pauw een Facebookreactie zien uit 2015, waarin Abou Jahjah tekeerging tegen een Joodse vrouw, een nazaat van een Holocaustoverlevende. Ze pleitte voor meer samenwerking tussen Israëliërs en Palestijnen in Gaza, zoals op de Westelijke Jordaanoever gebeurt. Jahjah had evenwel geen boodschap aan die hele Holocaust ('I have nothing to do with it and I don't care about it'), Palestina zou moeten worden veroverd op de Joden en voor mevrouw had hij nog een boodschap: 'I have onlu one phrase for all the zionist invaders in Palestine: La valise ou le cercueil.'
   De koffer of de doodskist. Morbide en misselijkmakend. Jahjah had hier echter een effectief weerwoord klaar: dit had hij helemaal nooit geschreven! Het was een vervalsing door het Vlaams Blok, al daterend van 2009, en vorig jaar weer opgediept om hem te belasteren (VB-voorman Van Grieken deed toen aangifte). Dat had Pauw toch moeten weten als zijn redactie een beetje research had gedaan. Terechte kritiek en beschamend voor de redactie, maar het lijkt misschien toch niet de gehele waarheid als we inderdaad een beetje research doen. Het klopt dat de reactie veel ouder is dan gesuggereerd werd, maar in dit bericht van Knack wordt, met verwijzing naar een artikel in De Standaard, de authenticiteit van de tekst zélf wel bevestigd, namelijk door het slachtoffer:
   'Ook de Joodse vrouw die op Facebook door Jahjah werd aangesproken, reageert volgens De Standaard verrast. Net als Jahjah beweert ze, dat de berichten uit 2009 dateren. Alleen spreekt de vrouw niet over een vervalsing. "Ik ben toen zodanig bedreigd geweest door nog andere Facebookgebruikers, die zijn mening deelden, dat ik er liever niet meer mee geconfronteerd word", vertelde ze de krant.' Hoe een en ander zich nu werkelijk heeft afgespeeld kan ik verder niet beoordelen, maar Pauw had toch op zijn minst zijn gast even moeten confronteren met deze correctie op zijn verweer dat het allemaal gephotoshopt was.
   Volgde wat gepalaver over cartoons. Abou Jahjah vond cartoons niet kunnen als er stereotypen in verbeeld werden, wat toch een raar criterium is voor een cartoon, een genre dat immers drijft op de karikaturale uitvergroting van een typisch kenmerk van iemand of iets. Een cartoon hierom veroordelen is hetzelfde als een sprookje veroordelen omdat er stereotiepe personages in voorkomen.
   Hierna stuurde Jahjah het gesprek naar de ophef over zijn boekencontract. Hij kwam met het van Peter Vandermeersch nagebauwde bezwaar op de proppen dat dezelfde mensen die 'Charlie' waren hem nu monddood willen maken. Een ridicule aantijging, want zoals al door menigeen en menigmaal opgemerkt is er nooit voor het tegenhouden van de publicatie van zijn boek geijverd. Ik schreef het eerder al: de ongeruste auteurs 'overwegen alleen over te stappen naar een andere uitgever omdat ze niet met dit heerschap in één fonds willen worden uitgegeven. Ze zeggen dus eigenlijk: we gunnen Abou Jahjah zijn vrijheid van meningsuiting, maar dan nemen wij de vrijheid om ons heil ergens anders te zoeken.'
   Aan het slot kreeg Jahjah de ruimte om enkele van zijn standpunten over het voetlicht te brengen, en toen brandde hij pas echt los. Hij was zeker geen antisemiet, dat waren 'grove leugens'. Hij was tegen het beleid van de staat Israël: hij was een 'antizionist'. We moeten ons in ernst afvragen waarom figuren als Jahjah niet eenvoudigweg stellen dat ze anti-Israël zijn, maar hiervoor de troebele term 'antizionist' gebruiken.
   Volgens de Franse socioloog en antisemitismekenner Michel Wieviorka zijn er drie soorten antizionisme. Oorspronkelijk betekende antizionist dat je een tegenstander was van het project - een idee van Theodor Herzl - om een Joodse staat te stichten, het zionisme. Tegenwoordig betekent antizionist dat je tegen het karakter van de staat Israël bent of, in een geradicaliseerde vorm, dat je die staat überhaupt niet erkent. De eerste categorie is legitiem, de tweede is gevaarlijk. En de tweede categorie is precies het soort antizionist dat Abou Jahjah is.
   Hij zei het letterlijk met zoveel woorden bij Pauw: 'Ik erken niet de staat Israël, ik erken dat niet als een legitieme staat, natuurlijk niet.' Wanneer iemand zich 'antizionist' noemt en daarbij de staat Israël niet slechts bekritiseert maar haar het bestaansrecht ontzegt, dan moeten alle alarmbellen afgaan. Wieviorka: 'Sinds de jaren tachtig is de kritiek op Israël steeds heftiger geworden en vaak neemt die een wending die onmiskenbaar antisemitisch is. Die kritiek hult zich meer en meer in het kleed van "antizionisme" en betwist zelfs het bestaansrecht van een staat die toch erkend is door de Verenigde Naties.' 
   Even later ging het over de door Israël bezette cq. betwiste Palestijnse gebieden. Jeroen Pauw dacht dat ze betwist waren, Abou Jahjah wist zeker dat ze bezet zijn, want dat is erkend door de Verenigde Naties. De staat Israël wordt al sinds 1947 erkend door de VN, maar in het geval van Israël is die erkenning blijkbaar dan weer geen criterium voor Jahjah.

III
Vlaamse schrijvers als Hertmans, Mortier en Van Reybrouck betogen dat wij in Nederland bij het horen van de naam Abou Jahjah nog te veel aan de Abou Jahjah van 10-15 jaar geleden denken. De Abou Jahjah van de Arabisch-Europese Liga die in 2002 milities organiseerde om de Antwerpse politie hinderlijk te volgen, die een kwalijke rol speelde bij de onlusten in Borgerhout, die toegaf dat hij 'een gevoel van victorie' ervoer toen vliegtuigen zich in de Twin Towers boorden, die Belgen en Nederlanders die worstelen met de multiculturele samenleving toebeet dat ze dan maar moesten emigreren.
   De huidige Abou Jahjah zou veel gematigder zijn, blijkens zijn Standaard-columns, maar die krijgen wij hier nooit onder ogen. Dat kan zo zijn, maar wij hebben Abou Jahjah dan weer wel, nog niet zo lang geleden, met eigen ogen in actie gezien bij een pro-Palestinademonstratie in Amsterdam in het kielzog van 'rapper' Appa, die Esther Voet van het CIDI 'Esther Stinkvoet' noemde: 'Je bent een smerig mens!' 'Het is klaar met de zionistische honden!' brulde de mollige haatzaaier. Jahjah distantieerde zich niet van Appa, integendeel: 'Ik ben trots om op hetzelfde podium te staan als Appa, hij heeft alles al gezegd.' 
   Abou Jahjah heeft zich gespecialiseerd in het zoete broodjes bakken, maar de onwelriekende keutels die hij tussendoor legt en later ijlings weer intrekt, laten zien dat hij niet ten onrechte nog altijd in een kwade reuk staat. We wachten de verschijning van zijn Pleidooi voor radicalisering rustig af, maar het is niet zo raar dat velen die vermeende matiging in standpunten alvast met een gezonde dosis scepsis bezien. Immers, wanneer matiging in werkelijkheid verhulling en maskering blijkt, is extra waakzaamheid een plicht.

zondag 8 mei 2016

Zeven dagen lang (283)

2 t/m 8 mei

MAANDAG Heropvoering
'"Nu zijn bijna alle Nederlandse kranten in Belgische handen, De Persgroep en Mediahuis. Het is een drama. Iedereen weet hoe groot mijn liefde is voor Vlaanderen, maar dat neemt niet weg dat ik pleit voor een monumentale heropvoering van de opera La Muette de Portici uit 1830, ditmaal in de Stadsschouwburg te Amsterdam, waarna een revolutie uitbreekt en de Nederlandse kranten zich afscheiden van België. Eventueel met geweld." (Lacht.)'
Max Pam in Arnold Karskens, Journalist te koop. Hoe corrupt zijn onze media?, 2016, p. 142-143

DINSDAG Vrijdenkersprijs
De nominaties voor de Pim Fortuyn Prijs 2016 zijn bekendgemaakt. Ik sluit me aan bij de woorden van Grimbert Rost van Tonningen: 'Mijn kandidaat voor 2016 is correspondent, historicus en journalist Wierd Duk: links, onconventioneel en onafhankelijk.'

WOENSDAG Abou Jahjah
Paul Scheffer, nochtans sympathisant van Abou Jahjah, blijkt de vergadering ten huize van De Bezige Bij op 9 mei over Jahjah te hebben geëntameerd. In Knack geven hij en de Vlaamse socioloog Mark Elchardus tekst en uitleg:
Scheffer: 'Ik heb destijds in NRC als een van de eersten in Nederland uitvoerig de autobiografie van Jahjah besproken. Hij schrijft daarin dat assimilatie, etnische zuivering en volkerenmoord verschillende manieren zijn om hetzelfde doel te bereiken: namelijk het beëindigen van diversiteit. De Belgische politiek streeft volgens hem naar assimilatie. Daarmee veronderstelt hij dat zij de vernietiging van de Arabische of moslimidentiteit nastreeft. Nou, dan zeg je nogal wat.'
Elchardus: 'Dat bedoel ik met: je moet wel weten wie de vijand is. Zo'n discours maakt een dialoog onmogelijk. Wat veel moslims denken, namelijk dat het Westen hen wil vernielen, wordt door Abou Jahjah ideologisch onderbouwd. En dat is heel gevaarlijk.'
Hear, hear! Scheffer en Elchardus, beiden eveneens links, onconventioneel en onafhankelijk.

DONDERDAG Muziek
Jimmy Nail, 'Crocodile Shoes' (1994)

VRIJDAG 6 mei
Jeroen Pauw bekent dat hij in 2002 genoot van de manier waarop Pim Fortuyn de PvdA oprolde, Gerdi Verbeet is not amused. En heel even, een halve seconde maar, zien we in haar gelaatsuitdrukking de geest van Ad Melkert (6 maart 2002) opdoemen:


ZATERDAG Vanuit het buitenland bestuurd
'Het is verbazingwekkend dat staten een stappenplan klaar hebben liggen wanneer een terroristische aanval plaatsvindt op een kerncentrale, maar wanneer het gaat om een aanslag op elementaire geestelijke goederen, zoals de democratie of de vrijheid van expressie, dan rommelen politici maar wat aan.'

ZONDAG Buitenhof
Roger van Boxtel meent dat de machinisten, conducteurs en service & veiligheidsmedewerkers van de NS nu eindelijk eens het vertrouwen van de consument verdienen. Maar het gaat ons helemaal niet om die conducteurs en machinisten, Roger, het zijn de klootzakken zoals u, die niet willen snappen dat het ontbreken van een zitplaatsgarantie en het handhaven van torenhoge tarieven niet samen mogen gaan, die schaamteloos oreren dat 'we prachtige stations hebben teruggegeven aan het publiek', 'vindplaatsen van geluk' (sic!) waar je het niet erg vindt om de trein te missen, 'want je verblijft er gewoon graag'. 
Topman van een spoorbedrijf, maar zelf spoort ie niet, die Roger.

vrijdag 6 mei 2016

Erdogan, de vrijheid van meningsuiting en de denkfouten

De discussie over de vrijheid van meningsuiting naar aanleiding van de affaires met de Turkse schurk Erdogan wordt mijns inziens geplaagd door een aantal denkfouten.
   Op een daarvan wees ik eerder al: de aanname dat Jan Böhmermann Erdogan voor van alles en nog wat zou hebben uitgemaakt is een kwalijke vereenvoudiging en daardoor pertinent onjuist. Hij kondigde nadrukkelijk aan: wat ik nu ga zeggen mag volgens een stoffig Duits wetsartikel helemaal niet, in tegenstelling tot dat onschuldige spotliedje waar Erdogan al om uit zijn slof schoot en naar de rechter liep. Die context wordt vrij stelselmatig genegeerd, gevoed door de beeldcultuur: uitentreuren zien we fragmenten van het voorlezen van het gedicht voorbij komen, het kader waarbinnen Böhmermann dat deed blijft onderbelicht.
   Een tweede denkfout vloeit hieruit voort en vinden we vooral bij de Dolf Jansens van deze wereld, bijvoorbeeld bij Dolf Jansen zelf: 'Als er geen gedachte of doel achterzit is beledigen zwaktebod. Satire vaak ook, trouwens.' Los van de vraag of je het hiermee eens moet zijn, gaat het in het geval van Erdogan, Merkel en Böhmermann dus niet op. Er zat wel degelijk een bloedserieuze gedachte achter de sketch, de presentator had wel degelijk een welomlijnd doel: een misstand aantonen, namelijk dat er een slapend wetsartikel is dat ondermijning van de vrije samenleving door een buitenlands staatshoofd faciliteert, en daar is hij dan ook op zeer wrange wijze in geslaagd.
   Een derde fout corrumpeert de discussie over de zaak-Ebru Umar. De usual suspects Kuzu en Azarkan, maar ook als academici vermomde activisten redeneren als volgt: Ebru Umar mag zomaar alles zeggen maar voor Nederturken die het daar niet mee eens zijn geldt die vrijheid van meningsuiting blijkbaar niet. Een klassieke denkfout, die stevige kritiek op een mening verwart met het monddood willen maken van degene die deze mening uit. Als ik mijn afschuw uitspreek over een bepaalde mening, dan betekent dat niet dat ik vind dat die persoon zijn mening niet had mogen uiten. Integendeel, laat abjecte en andere onwelgevallige meningen maar volop gespuid worden, dan kunnen we ze tenminste plaatsen, leren herkennen, weerleggen, met andere meningen bestrijden en desnoods belachelijk maken.
   Een laatste fout is veel principiëler en daardoor ook veel ergerniswekkender. Deze gedachtegang werd deze week bij Pauw gedebiteerd door voormalig misdaadverslaggever en thans officieuze Denk-ideoloog Peter R. de Vries. Het is het moet dat nou-argument: is het nu echt nodig om Erdogan te beledigen en hem met de grofste scheldwoorden te provoceren? Nee, dat moet inderdaad niet, Peter, maar dat is de kwestie ook niet, de essentie is dat het mag.
   De Vries verplaatst de discussie oneigenlijk van het juridische domein naar ethisch-moreel terrein. Schimpen, schelden, beledigen, de vertrouwde hete hangijzers in de nooit aflatende kwestie hoe we met elkaar moeten samenleven, met elkaar kunnen communiceren, met elkaar mogen discussiëren - het zijn zaken van fatsoen, van morele hygiëne. De vraag wat wel en niet kan, waar de grenzen van het debat en dus van de meningsvrijheid liggen, dat is een vraag die alleen in en door dat debat beslecht kan worden, in de publieke ruimte, en dan nog altijd maar met tijdelijke geldigheid, want het debat mag nooit stoppen, het gesprek moet altijd gevoerd blijven worden.
   Daarom kan de vrijheid van meningsuiting niet absoluut begrensd worden, want dan is het helemaal geen vrijheid van meningsuiting meer. Geen wettelijke instantie kan bovendien bepalen wat beledigend is, wat kwetsend is, dat zijn hoogst subjectieve termen. En zelfs een veroordeling achteraf is zinledig, zoals Carine Crutzen mooi laat zien: 'Geen rechter die kan bepalen waardoor ik wel of niet gekwetst kan zijn, geen rechter die mijn gekwetstheid kan wegnemen door te zeggen dat die ander niet mag kwetsen.'
   Erdogan speelt de beledig- en kwetskaart nu als troef uit in een politiek kaartspel met de EU waarbij hij niet alleen een van de spelers is maar ook de croupier die weet dat de andere partij zwakke kaarten heeft. Hij geniet van zijn macht en gaat telkens een stap verder. Gisteren: Ebru Umar mag Turkije niet verlaten terwijl er GEEN aanklacht vanwege het OM tegen haar loopt! Dan wordt ze dus de facto in gijzeling gehouden door het regime van deze schoft. Het is een grof schandaal.
   Daarnaast waren er twee nieuwe aangiftes ingediend tegen haar, waarvan er een een cartoon betrof, van de hand van Linda Zoon, waarop Umar al schrijvend te zien is, geketend aan een grote, zware kogel met de Turkse vlag erop. Om een tekening gemaakt door iemand anders een aangifte aan je broek krijgen! Krankzinniger wordt het niet, zou je zeggen.
   Bij monde van Frans Timmermans kondigde de EU woensdag aan dat visumvrij reizen voor Turken in juli al een feit kan zijn. Turkije had 'indrukwekkende vooruitgang' geboekt in het voldoen aan de gestelde voorwaarden. 
   Een dag later werd premier Davotoglu door Erdogan aan de kant geschoven omdat hij moeite heeft met een grondwetswijziging die de macht van de president vergroot ten koste van de premier. Gedoodverfde opvolger is Berat Albayrak. Hij is de schoonzoon van Erdogan.
   Vandaag blufpokerde Erdogan vrolijk verder. Een van de resterende voorwaarden is dat Turkije wijzigingen aanbrengt in haar antiterreurwetgeving. Die is nu zo breed geformuleerd dat ook journalisten op basis van deze wet in hechtenis genomen kunnen worden. Dat gaan we dus mooi niet doen, zei Erdogan tegen zijn aanhangers, wij gaan onze eigen weg. 
   En wat was de reactie van Timmermans en de zijnen? O nee, Erdogan, maar dan gaat dat akkoord dat we hadden dus ook niet door? Deal's off! 
   Niets van dat alles, het bleef oorverdovend stil, het momentum ging voorbij. 
   Dat laffe zwijgen, dat kruiperige, huichelachtige buigen voor zo'n bandiet, het is oneindig veel schadelijker en gevaarlijker dan welke grof geformuleerde beschimping, belediging of scheldkanonnade dan ook.

zondag 1 mei 2016

Zeven dagen lang (282)

25 april t/m 1 mei

MAANDAG Dwdd
Voortreffelijk optreden van Fidan Ekiz en Erdal Balci, beiden terecht verontwaardigd over de reacties van jonge Nederturken op de arrestatie van Ebru Umar. Ekiz: 'Hoe kan het in godsnaam zo zijn dat die nieuwe generaties, die hier alle kansen hebben gekregen, om zich te ontplooien, om Nederlander te zijn, er toch voor kiezen om een leider, een autoritaire leider in Turkije te steunen?'
En een mooie, oprecht boze tweet van Balci: 'Ik ken geen grotere losers dan de NL-Turken die een hekel hebben aan Nederland, van Erdogan houden en toch hier blijven wonen.'

DINSDAG Muziek
Al Bano & Romina Power, 'Felicità' (1982)

WOENSDAG De geschiedenisloze generatie
1) 'De grote vraag is of er in onze hedendaagse cultuur nog wel een "vroeger" bestaat. Onze samenleving heeft een totaal fucked-up historisch besef. We leven louter in het NU. Wat moeten we in godsnaam met tijden en mensen die niet eens over internet beschikten? We leven met de rug naar verleden en traditie, en veinzen dat de toekomst fris en "geschiedenisloos" voor ons ligt. Er is geen sprake van een geïdealiseerd verleden, maar van een gedesoriënteerd heden.'
René Cuperus, Het humeur van Nederland, 2014, p. 131-132
2) 'Als je nooit achterom kijkt, lijkt alles nieuw.'
Typhoon, 27 april (Koningsdag) 2016

DONDERDAG Voetbalbeleving
Vierde column voor Staantribune online: 'Sfeer is niet te arrangeren'.

VRIJDAG Pauw
'Corbyn laat onderzoek doen naar antisemitisme binnen Labour' (de Volkskrant).
Belangwekkend onderzoek, mag onmiddellijk ook een Nederlandse pendant krijgen. Links is zeer vatbaar voor de giftige combinatie van een traditioneel 'antikapitalistisch antisemitisme' en een hedendaags 'antizionistisch antisemitisme' (zie Michel Wieviorka, Het antisemitisme uitgelegd aan jongeren, 2014, p. 108).

ZATERDAG Dialoogroman
De Vandermeerschbode negeert de eerste wet van de literatuur: de opvattingen van een personage zijn niet automatisch de opvattingen van de schrijver: 'NRC misbruikt literatuur voor karaktermoord'.

ZONDAG Zitten hou je bek
Almere City FC meldt op de website dat de traditionele fakkels en rookpotten verboden zijn tijdens de laatste training van de selectie voorafgaand aan het play-offduel met Emmen: 'De KNVB geeft aan dat afstekers van vuurwerk tijdens laatste trainingen aangemeld kunnen worden voor een landelijk stadionverbod.' Waarom buigen clubs toch zo gemakkelijk voor deze Zeister intimidatie? Zo dragen ze bij aan de criminalisering van de goedwillende voetbalsupporter.